Lichtdiffusie in composiet

Composieten zijn er in vele soorten en van vele merken. De een is specifiek voor gebruik in de posterieure zone, de andere heet universeel te zijn en weer een andere is meer geschikt voor esthetische toepassing. Verschillende toepassingsgebieden voortvloeiende uit hoofdzakelijk de samenstelling van de composiet.

Bij een ‘esthetisch composiet’ is het vermogen zich als vanzelf aan te kunnen passen aan het aangrenzende tandweefsel een belangrijk voordeel. Majesty ES 2-gebruikers weten precies waar ik het over heb. Want als er één composiet is die als vanzelf in zijn omgeving opgaat is het wel Majesty ES 2.

Dit wordt hoofdzakelijk veroorzaakt door het fenomeen dat we lichtdiffusie noemen. In Majesty ES 2 zitten verschillende soorten vulstoffen, waaronder lichtdiffusiedeeltjes. Afhankelijk van de opaciteit zitten er meer of minder van deze deeltjes in. De Dentin-variant heeft daarom de hoogste en de Enamel-variant de laagste hoeveelheid toebedeeld gekregen.

Op bijgaande afbeelding is het effect van lichtdiffusie goed te zien. In het geplastificeerde kaartje zitten drie schijfjes van < 1 mm dik composietmateriaal. De composiet aan de linkerkant is de meest translucente, wanneer het kaartje direct op de ondergrond ligt. De tekst is daardoorheen het beste te lezen. Vergroting van de afstand door middel van twee twee-euromunten laat het omgekeerde zien. Het resultaat is dat alleen bij Majesty de tekst als gevolg van de lichtdiffusie niet meer leesbaar is.

In de praktijk levert dat een restauratie op die naadloos overgaat in het aangrenzende tandweefsel.

• 19 feb. 2018

Over de auteur

Peter Schouten