Laesievormkeuze bij klinisch onderzoek van bondingsystemen

Tijdens mijn presentaties wordt mij vaak gevraagd waarom klinisch onderzoek naar bondingsystemen wordt uitgevoerd in klasse V situaties.

De niet carieuze klasse V laesie is om meerdere redenen het meest geschikt voor dit soort onderzoek. De belangrijkste reden is onomstotelijk het feit dat deze laesies niet of nauwelijks macroretentie bieden. Immers wanneer een caviteit macroretentie biedt zal verlies van hechtsterkte in de bondinginterface niet automatisch resulteren in retentieverlies.

Andere belangrijke redenen zijn, in willekeurige volgorde, dat ze relatief veel voorkomen. Maar ook dat ze zich over het algemeen in een gemakkelijk te bereiken gebied bevinden en ze geen complexe restauratietechniek behoeven. De configuratiefactor is laag (ratio vrije versus gehechte vlakken) en levert dus weinig krimpspanning op. Ook is er zowel glazuur als dentine betrokken in de restauratie. Hoewel men in sommige onderzoeken de hechting aan glazuur probeert te beperken (zoals in: Van Dijken et al. Clinical long-term retention of etch-and-rinse and self-etch adhesive systems in non-carious cervical lesions. A 13 years evaluation. Dent Mat 2007).

De beoordeling van de restauratie vindt vervolgens periodiek plaats. Er wordt gekeken naar, uiteraard retentieverlies. Soms ook worden de restauraties beoordeeld op randaansluiting, randverkleuring en esthetiek.

Wanneer een restauratie verloren is gegaan, wordt dit genoteerd als een faling. De overleving / levensduur van de restauratie wordt uitgedrukt in een zgn. annual failure rate.
Bijvoorbeeld, een AFR van 4.6 betekent dat gedurende de looptijd van het onderzoek 4,6% van de restauraties per jaar verloren is gegaan.

• 20 sep. 2016

Over de auteur

Peter Schouten